Araf

Gitmek.
Kalmak.
Araf dedikleri bu ikisinin tam arasında olsa gerek.
Ve orada
Işık yok.
Renk yok.

"U"

Dostlar benim için "mutsuz" demişler,
Bir "u" kadar eksik söylemişler.
Zira bu benimki mutsuzluk değil,
Düpedüz umutsuzluk.

Birisi

Birisi vardır.
Bazen hiç tanışmadığın
Belki de hiç tanışamayacağın
Bazen tanışırsın bilirsin de bir türlü ulaşamazsın,
Hemen yanıbaşındadır aslında
Ama elini uzatıp da dokunamazsın işte.
Bazen birisi sana gelmiştir,
Bazen birisi sana gelmiştir de çoktan gitmiştir bile.
Hem de yanında seninle birlikte.
Onda kalmışsındır sen onun haberi yoktur.
O gider de sen beklersin geri gelsin diye
Bazen hiç gelmeyeceğini bile bile beklersin.
Bazen gelir ama.
Kim bilir sonra yine gider belki..
Bazen de sana geç kalmıştır o birisi
Belki de sen ona erken.
Bazen sadece birisini unutmak için onlarcası oluyor.
Ama onlarcası hiçbir zaman o birisi kadar etmiyor.
Aylar geçse de yıllar geçse de..
Birisi senin içinden bir yere gitmiyor,
Sen ona alışıyorsun.
Ona derken onun olmayışına işte.
Bazen o kadar alışıyorsun ki onsuz kalmaya
O olsa belki de daha kötü olurdu diyorsun
İyi ki yok diyorsun
Sonra ağlıyorsun.
Bazen kadere küfür ediyorsun
Bazen kendine
Hatta bazen ona.
Sonra kıyamıyorsun ona, pişman oluyorsun.
Sigara yakıyorsun,
Sonra..
Sonrası yok.
Öylece yaşıyorsun işte.